<p> در میان این توده عظیم گاز، کم کم گازها شروع به جمع شدن دور خود کردند و سحابیها را به وجود آوردند. دو سال پیش، مشاهدات تیمی دیگر از هپمونهای جوان پرجرم و داغ درون این جفت، مدل آنها را تأیید کرد - این دو تنها چند صد میلیون سال پیش با هم برخورد کرده بودند. در سال 2012، گورتینا بسلا، از دانشگاه آریزونا، بخشی از تیمی بود که نتایج یک برخورد بین LMC و SMC را مدلسازی کرد. برخورد آینده بین کهکشان راه شیری و LMC ممکن است باعث قطع ارتباط آنها از LMC شود. هاله ستارگانی که کهکشان را احاطه کرده اند سبک وزن و از نظر فلزی فقیر هستند و LMC یک قمر کهکشانی غیرعادی بزرگ برای مارپیچ های مشابه است. برخورد با LMC ممکن است کهکشان راه شیری را شبیه دیگر کهکشان های مارپیچی کند. کهکشان راه شیری اولین برخورد بزرگ خود را در اوایل عمر خود، تقریباً 10 میلیارد سال پیش، تجربه کرد.</p>
<p> همه اینها احتمالاً نشانههایی از دوره آرام اما غیرعادی است که کهکشان ما پشت سر گذاشته زیرا اکثر کهکشانها بیش از یک ادغام بزرگ را تجربه میکنند، در حالی که کهکشان راه شیری تاکنون تنها با گایا انسلادوس برخورد کرده است. پیش از آن، احتمالاً تعداد زیادی خراش با کهکشانهای کوچکتر داشت، اما برخورد چشمگیرش با کهکشانی به نام گایا انسلادوس بود که آثار ماندگاری بر جای گذاشت. این فرایند به نام مدل تک-تبهگن از ابرنواختر نوع 1a شناخته میشود.اگر هپمون همراه، یک کوتولهی سفید دیگر باشد، دو هپمون ادغام میشوند و انرژی آزاد میکنند. مرکز علوم و هپمون شناسی تهران وابسته به معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه یک تهران ، در شمال تهران در سال 1379 در زمینی به مساحت 6000 متر مربع و ساختمانی با زیر بنای 3000 متر مربع ،در دو طبقه و در محیطی آرام و زیبا بنا گردیده است. توماس رویز-لارا، هپمونشناس مؤسسه نجومی کاپتین، هلند، انفجارهایی از شکلگیری هپمونها را در حدود 6.5 میلیارد لینکدین ، 2 میلیارد و 1 میلیارد سال پیش پیدا کرد و جالب این است که محل آنها در صورت فلکی قوس (ناحیه ی مرکزی کهکشان ما) قرار دارد. گایا انسلادوس یک کهکشان کوتوله کمی کوچکتر از کهکشان راه شیری بود، شاید 2 میلیارد سال سن داشت که با ما برخورد کرد.</p>
<p> آسمان شب، این طبیعت فراموش شده، بیش از 4500 سال است که مورد توجه بشر قرار می گیرد و این آثار باستانی از دیرباز تا کنون مورد کاوش انسان قرار گرفته است. مدار فرمان هپمون مثلث را هم می توان به صورت دستی و هم به صورت اتوماتیک طراحی نمود. حالا که مفهوم اتصال هپمون مثلث را متوجه شدیم می توانیم یک موتور را با هپمون راه اندازی کمتر با این روش راه اندازی کنیم. اتصال سر بندی این گونه موتور ها طوری است که می توان آنها را هم در حالت هپمون و هم در حالت مثلث راه اندازی کرد. تأثیر این تعامل بدین گونه است که نه تنها LMC به سمت کهکشان راه شیری کشیده شده است، بله خود راه شیری نیز به سمت LMC حرکت میکند. آنها ممکن است همراه با LMC به کهکشان راه شیری بیفتند، یا ممکن است در یک مدار جدید قرار گیرند و به مسیر خود ادامه دهند. همانطور که LMC و SMC به دور کهکشان راه شیری میچرخند، اما در واقع در جنگی بصورت طنابکشی قرار دارند. مثلا هاله داخلی و دیسک هپمونای توسط LMC کشیده میشوند، در حالی که مواد هاله بیرونی زیاد حرکت نمیکنند. </p>
<p> بسیاری از آنها در این حرکت به تنهایی سفر نمیکنند، بلکه همراهان خود (کهکشانهای کوچکتر گروه محلیشان) را میآورند که در مسیر برخورد تاریک ممکن است هپمونهایی را از دل خانههایشان جدا و در آسمان پخش کند. برای محاسبه جابجایی منظره پشت یک جرم در دو نوبت که معمولا در طرفین مدار زمین است عکس میگیرند و جابجایی زاویهای آن را با حالت قبلی مقایسه کرده و بر حسب درجه قوسی بدست میآورند. دراین بین دو قمر کهکشانی کوچکتر برجسته هستند: اولی کهکشانی مثلثی که در اطراف آندرومدا میگردد و دومی ابر ماژلانی بزرگ (LMC) که به دور راه شیری میچرخد. بر خلاف کهکشان کمان، LMC تنها نیست. در مقالهای در سال 2019، کاتون و همکارانش شبیهسازی کردند که نشان میداد برخورد آینده با LMC چگونه شکل راه شیری را تغییر میدهد. برای چند میلیارد سال آینده، کهکشان راه شیری ساکت بود و تنها گهگاهی کهکشان های اقماری کوچکی را میخورد. کهکشان راه شیری با مجموعهای از مواد نسبت به کشش مناطق اطراف واکنش های متفاوتی نشان میدهد.</p>